وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ أَرِنِي كَيْفَ تُحْيِي الْمَوْتَىٰ ۖ قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِنْ ۖ قَالَ بَلَىٰ وَلَٰكِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبِي ۖ قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَىٰ كُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتِينَكَ سَعْيًا ۚ وَاعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
At Mensur
U mi inna Ibôahim: «a Mass iw! Ssenâat iyi amek tessidirev lmeggtin». Inna: «day ur tuminev ara?» Inna: «xaîi, maca iwakken ad ithedden wul iw». Inna: «ihi, îîef kué igvav, awi ten id $uôek, sinna, err, di yal i$il, amur segsen. Sinna, siwel asen, a d asen dumatu. Cfu ar Öebbi d Uohid, d Uûwib».