وَإِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَٰهَيْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ ۖ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ ۚ إِنْ كُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ ۚ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلَا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ ۚ إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ
At Mensur
Mi Inna Öebbi: "a Âisa, mmi s n Meryem! D keçç i innan i l$aci: erret a$, nek akked imma, d sin iôebbiten war Öebbi"? Inna: "gedha s yiseK! Ur iyi ippunefk ara a d ini$ ayen i$ef ur sâi$ lêeqq. Lemmer i t id nni$, yili Teéôiv t. Tesnev i illan deg iman iw, ur ssine$ ayen illan deg iman iK. Keçç, s tidep, d Amusnaw n tbavniyin.