وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا ۖ لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ
At Mensur
Eoo wid irran ddin nnsen d urar, d aqesseô. T$uôô iten tmeddurt n ddunit. Mmekti d yis, ard a ipwaîîef umdan $ef wayen ikseb. Ur isâi, war Öebbi, bab ne$ amcafaâ. Yal le$ôama ur tepwaqbal segs. Widak d wid ipwaîfen $ef wayen kesben. I nitni tissit iô$an, aâaqeb aqeôêan, ilmend n wayen la jehlen.
: