[همان که به شدت] مانع خیر و تجاوزکار [از حدود خدا] و تردید کننده در حقایق [و تردید انداز در دل های مردم بود.]

آن كه از بخشش امساك ورزيد و تجاوزكار بود و شك مى‌آورد،

منع كننده‌ى خير و متجاوز شكّاك را

[هر] بازدارنده از خيرى، [هر] متجاوز شكاكى

همان کافری که از هر کار خیر مانع می‌گشت و (به حق خدا و خلق) ستم می‌کرد و (در کار خدا و قیامت) به شک و ریب بود.

آن کسی را که سخت از انجام کارهای نیک دست بازداشته (و دیگران را) نیز از انجام خوبیها بازداشته است، و متجاوز (از حدود احکام الهی) و متعدّی (به حقوق دیگران) بوده است، و (در دین خود) شکّ داشته است و (دیگران را نیز راجع به دین) به شکّ انداخته است و بدبین کرده است.

[همان که‌] بازدارنده خیر و تجاوزکار شکاک است‌

آن کسی که به شدّت مانع خیر و متجاوز و در شکّ و تردید است (حتی دیگران را به تردید می افکند)؛

فراوان بازدارنده از خوبی تجاوزگری شکّ‌آور

هر بازدارنده از نيكى [و] تجاوزگر شك‌دار را

«(که) بسی باز دارنده‌ی از هر خیری (بوده) است و (هر) متجاوزِ شک مستند آورنده‌ای را نیز.»