Rabbimiz, bizden azabı kaldır, çünkü biz artık inanıyoruz derler.

"Rabbimiz, azabı üstümüzden açıp-gider; çünkü biz (artık) iman edicileriz."

İnsanlar: "Rabbimiz! Bu azabı bizden kaldır; doğrusu artık biz inananlarız" derler.

Rabbimiz, bizden azabı, gider, şüphe yok ki inandık biz.

"Ey Rabbimiz, kaldır bizden bu azabı. Biz gerçekten müminleriz."

rabbene-kşif `anne-l`aẕâbe innâ mü'minûn.

(İşte o zaman insanlar:) Rabbimiz! Bizden azabı kaldır. Doğrusu biz artık inanıyoruz (derler).

O gün insanlar: "Ey Rabbimiz! Bizden azabı kaldır. Artık biz inanıyoruz" derler.

İşte o zaman insanlar: “Ey ulu Rabbimiz, bizden bu azabı kaldır, çünkü artık iman ediyoruz!” derler. [6,27; 14,44]

"Rabbimiz, bizden bu azabı kaldır; biz inanıyoruz."