وَإِنَّا لَجَاعِلُونَ مَا عَلَيْهَا صَعِيدًا جُرُزًا
انصاریان
و بی تردید ما آنچه را روی زمین است، سرانجام، خاک بی گیاه خواهیم کرد.
آیتی
و نيز ما هستيم كه روى زمين را چون بيابانى خشك خواهيم كرد.
بهرام پور
و ما [سر انجام] آنچه را كه بر روى زمين است قطعا بيابانى خشك و باير خواهيم كرد
فولادوند
و ما آنچه را كه بر آن است، قطعاً بيابانى بىگياه خواهيم كرد.
الهی قمشهای
و ما آنچه را زیور زمین گردانیدیم باز همه را به دست ویرانی و فنا میدهیم و زمین را دشتی خشک و بیگیاه خواهیم ساخت.
خرمدل
و ما (عاقبت این جهان پرزرق و برق مردمان را در هم میپیچیم و) آنچه را روی زمین است (صاف میکنیم و) به خاک مسطّح بیگیاهی تبدیل مینمائیم (و این سرزمین پرجوش و خروش را بیابان بَرَهُوتِ خشک و خاموش میگردانیم، و نیکان را به بهشت و بدان را به دوزخ میرسانیم).
خرمشاهی
و ما [سرانجام] آنچه بر روی آن [زمین] هست به صورت خاک و خاشاکی سترون در میآوریم
مکارم شیرازی
(ولی) این زرق و برقها پایدار نیست، و ما (سرانجام) قشر روی زمین را خاک بی گیاهی قرار میدهیم!
معزی
و همانا گردانندهایم آنچه را بر آن است بیابانی خشکزار
مجتبوی
و ما آنچه را بر روى آن است- از درختان و بناها- خاكى هموار و بيابانى بىگياه خواهيم ساخت- پس از آنكه آن را آباد و آراسته كرديم-.
صادقی تهرانی
و ما همانا آنچه را که برزمین (استوار) است بیگمان تپهای بیگیاه خواهیم کرد.