مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ
انصاریان
هیچ سخنی را به زبان نمی گوید جز اینکه نزد آن [برای نوشتن و حفظش] نگهبانی آماده است؛
آیتی
هيچ كلامى نمى‌گويد مگر آنكه در كنار او مراقبى حاضر است.
بهرام پور
هيچ سخنى را بر زبان نمى‌آورد مگر اين كه مراقبى آماده نزد اوست
فولادوند
[آدمى] هيچ سخنى را به لفظ درنمى‌آورد مگر اينكه مراقبى آماده نزد او [آن را ضبط مى‌كند].
الهی قمشه‌ای
سخنی بر زبان نیاورد جز آنکه همان دم فرشته‌ای مراقب و آماده است.
خرمدل
انسان هیچ سخنی را بر زبان نمی‌راند مگر این که فرشته‌ای، مراقب و آماده (برای دریافت و نگارش) آن سخن است.
خرمشاهی
سخنی به زبان نمی‌آورد، مگر آنکه نگهبان حاضر و ناظری نزد اوست
مکارم شیرازی
انسان هیچ سخنی را بر زبان نمی‌آورد مگر اینکه همان دم، فرشته‌ای مراقب و آماده برای انجام مأموریت (و ضبط آن) است!
معزی
به لب نراند سخنی را جز آنکه نزد او است نگهبانی آماده
مجتبوی
هيچ سخنى بر زبان نيارد مگر آنكه در نزد او نگهبانى آماده است.
صادقی تهرانی
(آدمی) هیچ جریانی را به لفظ در نمی‌آورد مگر اینکه مراقبی آماده و نیرومند و حسابگر نزد اوست (و آن را به خوبی و درستی ضبط و ثبت می‌کند).