مَنْ خَشِيَ الرَّحْمَٰنَ بِالْغَيْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُنِيبٍ
انصاریان
همان کسی که در نهان از [خدای] رحمان می ترسید و دلی رجوع کننده [به سوی خدا] آورده است؛
آیتی
آنهايى را كه در نهان از خداى رحمان مىترسند و با دلى توبهكار آمدهاند،
بهرام پور
آن كه در نهان از خداى بخشاينده ترسيد و با قلبى مطيع و رام پيش آمد
فولادوند
آنكه در نهان از خداى بخشنده بترسد و با دلى توبهكار [باز] آيد.
الهی قمشهای
آن کس که از خدای مهربان در باطن ترسید و با قلب خاشع و نالان به درگاه او باز آمد.
خرمدل
همان کسی که در نهان از خداوند مهربان بترسد و با دلی توبهکار (به محضر او) بیاید.
خرمشاهی
همان کسی که به نادیده از خداوند رحمان بیمناک باشد، و دلی پرانابت پیش آورد
مکارم شیرازی
آن کس که از خداوند رحمان در نهان بترسد و با قلبی پرانابه در محضر او حاضر شود!
معزی
آنکه بترسد خدای مهربان را به نهان و بیاید با دلی بازگشتکننده
مجتبوی
آن كسى كه در نهان از خداى رحمان بترسد و با دلى بازگردنده آيد.
صادقی تهرانی
کسی که (خدای) رحمان را به پنهان هراس داشت و با دلی پیاپی بازگشتکنندهی سوی خدا آمد.