پس موسی عصایش را انداخت، پس به ناگاه اژدهایی آشکار شد.

عصايش را انداخت، اژدهايى راستين شد.

پس عصاى خويش بيفكند كه در دم اژدهايى واقعى شد

پس [موسى‌] عصايش را افكند و بناگاه اژدهايى آشكار شد.

موسی هم عصای خود را بیفکند به ناگاه آن عصا اژدهایی عظیم پدیدار گردید.

پس موسی فوراً عصای خود را بینداخت، به ناگاه به صورت اژدهای آشکاری درآمد (که از حیات کامل برخوردار بود و بدین سو و آن سو می‌خزید و می‌جهید).

آنگاه عصایش را در انداخت و ناگهان به صورت اژدهایی آشکار درآمد

(موسی) عصای خود را افکند؛ ناگهان اژدهای آشکاری شد!

پس بیفکند عصایش را ناگاه آن اژدهائی است آشکار

پس عصاى خود را بيفكند كه ناگاه اژدهايى هويدا شد

پس (موسی) عصایش را افکند. سپس به‌ناگاه اژدری آشکارگر است.