وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا
انصاریان
و کسی که آن را [به آلودگی ها و امور بازدارنده از رشد] بیالود [از رحمت حق] نومید شد.
آیتی
و هر كه در پليدى‌اش فرو پوشيد نوميد گرديد.
بهرام پور
و بى‌گمان آنكه خود را بيالود، محروم گشت
فولادوند
و هر كه آلوده‌اش ساخت، قطعاً درباخت.
الهی قمشه‌ای
و هر که او را (به کفر و گناه) پلید گرداند البته (در دو جهان) زیانکار خواهد گشت.
خرمدل
و کسی ناامید و ناکام می‌گردد که نفس خویشتن (و فضائل و مزایای انسانیّت خود را در میان کفر و شرک و معصیت) پنهان بدارد و بپوشاند، و (به معاصی) بیالاید.
خرمشاهی
و به راستی نومید شد هر کس که آن را فرومایه داشت‌
مکارم شیرازی
و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است!
معزی
و همانا آیان کرد آنکه بفریفتش (یا نهان داشتش)
مجتبوی
و نوميد و بى بهره گشت هر كه آن را بيالود- به كفر و گناهان-.
صادقی تهرانی
و هر کس آلوده‌اش ساخت، همواره زیان کرد.
: